Ook mijn ouders moesten eraan geloven. Sinds ze de afgelopen maanden veel meer thuis waren dan gewoonlijk begonnen ze met het opruimen van hun huis, waaronder mijn oude kamer en de zolder. Inmiddels heeft iedereen het ouderlijk huis verlaten en wonen mijn ouders met z’n 2e waar we ooit met z’n 5e woonden. Dat heeft er voor gezorgd dat ruimtes een andere functie kregen. De slaapkamer waar zowel mijn zus als ik hadden geslapen, veranderde na ons vertrek in een ruimte voor overige spullen. Boekenkasten gevuld met oude (kinder) boeken en andere spullen werden hier opgeslagen. Het waren niet alleen spullen van mijn ouders, maar ook van ons. We hebben er immers met z’n 5e gewoond. Mijn ouders hadden de wens om van onze oude slaapkamer een werkkamer te maken, om thuis ook fijn te kunnen werken.
Een belangrijke opruimregel was in dit geval wel erg toepasselijk: beslis alleen over je eigen spullen. Mijn ouders hadden mij deze tip waarschijnlijk al een aantal keren horen delen en hadden keurig netjes de spullen van mijn zusjes en van mij gesorteerd. En dus kregen we alle drie een appje dat er twee boodschappentassen stonden te wachten op ons.
Ik merkte dat ik er tegenop zag om de spullen uit te zoeken, het juiste moment was er nog niet. De tassen met spullen bleven daarom nog een tijdje bij mijn ouders staan, totdat ik ze na twee weken meenam. Het waren twee zware tassen, met voornamelijk papieren. Oude schoolspullen, mappen, foto’s en tekeningen. Nu de tassen eenmaal in huis waren, wilde ik er wel zo snel mogelijk mee beginnen. Toevallig werd het dat weekend slecht weer en koos ik de regenachtige zaterdag uit om te beginnen. Ik had er de hele dag voor uitgetrokken en expres geen andere dingen gepland zodat ik niet aan een eindtijd gebonden zat.
Ik begon met alle spullen uit de tassen te halen en vervolgens te sorteren op inhoud. Er zaten een hoop schoolspullen in van de basisschool, de middelbare school, en de PABO, foto’s, kaarten en overige papieren. Ik maakte stapels en begon met de spullen uit mijn basisschooltijd.
Als ik terugdenk aan de reden dat ik er even mee wachtte voordat ik eraan begon, is dat ik op dat moment nog niet de rust had om er mee aan de slag te gaan. Bij het opruimen van je spullen kom je namelijk dichter bij jezelf, je gaat telkens weer opnieuw ontdekken waar je blij van wordt. Het kost je op een bepaalde manier energie en je leert jezelf beter kennen. In mijn geval was dat ook zo.
Van veel spullen uit mijn basisschooltijd nam ik afscheid. Van tekenschriften tot schrijfschriften. Ik beleefde altijd veel plezier aan de schrijflessen en kreeg dan ook vaak een compliment over mijn handschrift. Grappig om te zien dat ik zelfs de plaatjes bij de schrijflessen inkleurde, zo leuk vond ik het.
Een cliché, maar van veel spullen wist ik niet meer dat ik ze had.
Vervolgens waren de spullen van mijn middelbare schooltijd aan de beurt. Ik vond een oud spiekbriefje (niks voor mij dacht ik meteen) en kon me vaag herinneren dat dit een schoolopdracht moest zijn geweest. De techniekmap bezorgde me een niet-zo blij gevoel. Ik vond de lessen niet leuk, was er niet goed in en vond het moeilijk. Dat gevoel kreeg ik ook bij mijn wiskunde aantekeningen, het uitschrijven hielp me het te begrijpen maar ik bleef veel onderdelen lastig vinden.
Een zelfportret van toen ik op de basisschool zat legde ik naast een zelfportret gemaakt op de middelbare school. Ik kon wel zien dat ik toch wat had geleerd tijdens de CKV lessen van mevrouw Baumann op de Havo. Een foto als herinnering vond ik voldoende.
Bij het zien van het gele boekje met de titel ‘Letterkunde’ voelde ik me direct blij worden. Het instructieboekje bracht me terug naar de opdrachten die had gemaakt, waaronder het schrijven van een betoog. Het kiezen van een onderwerp, een pakkende inleiding, de voors en tegens tegen elkaar afzetten en tot slot je eigen onderbouwde mening verwoorden vond ik ontzettend leuk om te doen. Het herinnerde me aan mijn plezier voor schrijven en bij het zien van mijn betoog over alcoholgebruik onder jongeren, kreeg ik meteen weer zin om te gaan schrijven. Ik was ook altijd iemand die in dagboeken schreef en vakantieboeken bijhield waarin ik uitgebreid opschreef wat we allemaal gedaan en gezien hadden.
Ik realiseerde me dat ik mijn plezier voor schrijven ook kan uiten in mijn eigen bedrijf. Dat ik er echt blij van word blogs en posts te schrijven om zo hopelijk mensen te inspireren te gaan opruimen, zodat ze zelf de life-changing-magic van opruimen kunnen ervaren.
